Samantha Martin, geboren in Canada met een dynamische powerstem die je niet alle dagen hoort. Behaalde daar na haar debuutalbum “ Send The Nightingale “ een Maple nominatie voor 2016, stond op topcharts van Stringray radio station en regelmatig gedraaid op CBC.Ook overzee naar onze kanten op de top 40 UK Blues radio charts. Nieuwe CD werd in november 2018 genomineerd voor vier Maple Blues Awards: zowel album, songwriter, entertainer als zangeres voor het jaar 2019. Werden gehonoreerd met het “Road Gold” certificaat door de Canadian Independent Music Association (CIMA) door 25.000 tickets voor Canadese fans over twaalf maanden. Maken zo'n 500 optredens de laatste vier jaar. Zij werd ook nog gekozen om Toronto te vertegenwoordigen in de International Blues Challenge te Memphis 2017, het superbelangrijk platform dat de mogelijkheden legt voor bluescarrières.

Voor deze Europese tour koos zij om een zevenkoppige band onder haar vleugels te nemen. Waaronder het Delta Sugar vocaal duo Mwansa Mwansa van Lethbridge, Alberta (Canada) en Sherrie Marshall uit Trinidad Tobago. Vanaf het eerste nummer valt duidelijk op dat deze twee co- singers in alle swingende en vrolijke maten en gewichten een lust zijn ook voor het oog. Met “All Night Long” uit hun tweede CD “Run To Me” horen we haar vocale capaciteit in een vloedgolf van tinkelende emoties met rauwe glorie omwonden. “Gonna Find It” een nummer dat ze samen schreef met Curtis Chaffey, begeesterde gitarist uit Ottawa, duidelijk heer en meester op zijn redburst hollowbody. Are you “Lonely For Me Baby” geeft Andrew Moljgun de mogelijkheid om vanachter zijn keyboard een voortreffelijke sax solo ons toe te gooien. “Don't Shoot” (The Messenger), niet met haar resonator zoals op het album, hier neemt ze haar akoestische gitaar als inleiding tot een gospel, subliem geslaagde percussie van Steven Adu op drums en Ian McKeown op bas. Vele van haar nummers handelen over liefde met zijn bijwerkingen, ups en downs, maar ook met “Chasin' Dreams”.

Samantha vertelt ons over het leven als muzikant “On The Road”, waarin hen nog slechts vier optredens resten. We konden hun Europese tour op facebook zeer kleurrijk volgen, vanop de planken van enkele Zweedse steden, als Stockholm, Avesta, Högenäs, Karlstad,... tot het Spaanse Cangas en Sevilla. My Crown” gaat dan ook over de kroon op het werk, die moeilijk te bereiken is.

Denken we even aan de invloed van bands die ons allen bekoorden in het verleden maar dankzij cover tributes ook in de toekomst, misschien sommigen wel forever, als dit opzwepend “Happy”. Klinkt sinds 1972 al genadig in de oren, of je nu een Stones of Beatle fan was, ieders ontzag voor de slides van Keith zozeer hier ook van Curtis. Verrukkelijke en happy sfeer tussen ons brengen, daar zorgt deze band prima voor, zowel met covers als eigen nummers, dat belooft ook een onweerstaanbaar optreden binnenkort, begin mei, op Moulin Blues Ospel. Net als op haar T-shirt met “Teenage Head Music” label, wordt dat gevoel nog eens benadrukt met “Feel Good”, moesten we niet allen die tip meer gebruiken, ook wanneer je verslaafd bent aan “born under a bad sign”.

“when I got my good side on and leave my bad side home “

Even Cola time haar voor stem, terwijl Samantha ook onze solidariteit aanmoedigt. Het valt me alweer op, hier in de tijdloze Spirit of 66, altijd genietend en geluisterd wordt, niet zoals in ons meer Noordelijke contreien. “Fruits Of My Labour” wordt dan ook als Lucinda Williams cover (2003), een pareltje voor haar overweldigende stem en voor mij hoogtepunt van deze avond. De solo's op sax van Andrew en hollowbody van Curtis mogen dan ook hierin subliem genoemd worden, even geapprecieerd als de uitstekende stem die ons steeds meer bekoort. Vertolkt dan ook wondermooi, passievol en op overweldigende wijze deze alternatieve countrysong.

Even terug op adem komen met swingende New Orleans “Signs 'n Signifiers”. Puur mee stampend ritme ligt deze virtuoze band ook wel. Terug de country boots aantrekken met “Road To You”, waar gitaarbegeleiding en backing vocals het zand mee doen opwaaien. Na “Addicted To Your Love” met alweer indrukwekkende solo van sax en gitaar en “Good Trouble”, een voortreffelijke song met goede lyrics uit het leven gegrepen. Meermaals laat zij ons andere stemmen herinneren, imposant van Cocker tot Rait, maar ook soulvol van Mavis Staples tot jawel een jonge Tina. Wat ons brengt tot een “Proud Mary” waarin zij ook van het podium stapt en ons beurt na beurt de “ Rollin' ” laat uitschreeuwen in de mike. “The Letter” een prachtige meezinger uit 1967 van The Box Tops waar wat later Joe Cocker menig festival mee veroverde. Zo veroverde miss Martin hier ook onze harten, die weer blij gezind, met goede Spirit huiswaarts rijden.

Guy Cuypers

foto © Guy Cuypers

meer foto © Guy Cuypers

Fruits Of My Labour ( Lucinda Williams)

meer video's : My Crown - Happy - Hard To Handle - Proud Mary - The Letter